-Тийм байна, хүү минь. Чи ямар нэгэн юмаа гээгээ юү?
-Би ээжийгээ алдчихлаа. Танайд байхгүй биз?
-Чиний ээж чинь ямархуу юм бэ дээ?
-Тэр их хөөрхөн, бас их сайхан зантай. Бас мууранд их хайртай.
-Өө тийм үү. Өчигдөрхөн бид нэг ийм ээжийг олсон. Чиний ээж байж мэдэх юм. Хүү минь хаанаас ярьж байна даа?
-Би хүүхдийн асрамжийн газраас ярьж байна.
-Ойлголоо, ээжийг чинь одоохон танай асрах төв рүү явууллаа. Хүлээж байгаарай.
Чингэтэл хүүгийн өрөөнд жинхэнэ амьд муур тэвэрсэн хамгийн хөөрхөн, хамгийн сайхан сэтгэлтэй эмэгтэй орж ирэв.
-Ээж ээ! гэж хашгираад хүү түүн рүү гүйж очив. Түүнийг хэтэрхий чанга тэвэрснээс хүүгийн хурууны үзүүрүүд бүр цайж орхижээ.
-Ээж ээ, ээж минь!..
Хүү хашгирснаасаа болоод зүүднээсээ сэрчихэв. Ийм зүүдийг тэр бараг шөнө бүр зүүдэлж хонодог. Хүү гараа дэрэн доогуур шургуулан нэг бүсгүйн зургийг гаргаж ирэв. Энэ зургийг тэрбээр жилийн өмнө гадаа салхилж явахдаа олсон юм. Түүнээс хойш дэрэн доороо нандигнан хадгалж зурган дээрх бүсгүйг өөрийн төрсөн ээжийгээ гэж итгэж явдаг болов. Хүү зурган дээрх хөөрхөн царайг удтал ширтсэний эцэст унтаж орхижээ…
Өглөө асрамжийн газрын дарга эмэгтэй уламжлал ёсоор бяцхан хүүхдүүдийн өрөөгөөр зочлон толгойг нь илэнгээ сайхан амарсан эсэхийг нь асууж явав. Нөгөө жаалхүүгийн орны дэргэд ирвэл шөнө гараас нь мултарч унасан зураг газар хэвтэж байх аж. Дарга эмэгтэй зургийг өөд нь аваад
-Хүү минь энэ зургийг хаанаас авсан юм бэ гэж асуув. Хүү
-Гудамжнаас олсон юм гэв.
-Энэ тэгээд хэн юм бэ?
-Миний ээж хэмээн хүү инээмсэглээд -Ээж маань их хөөрхөн, бас их сайхан сэтгэлтэй. Бас мууранд хайртай гэж нэмж хэлэв.
Дарга эмэгтэй зурган дээрх бүсгүйг шууд л танив. Энэ бүсгүй өнгөрсөн жил сайн дурын ажилтнуудтай хамт ирж байсан билээ. Тэр үед л энэ зургаа гээчихсэн байх. Харин тэр өдрөөс хойш энэ бүсгүй хүүхэд үрчилж авах өргөдлөө барин мөн ч олон байгууллагын босгыг элээсэн юм даг. Хотын удирдах газрын хүмүүсийн ярьж буйгаар, тэр эмэгтэй хүнтэй гэрлээгүй гэсэн ганц л дутагдалтай гэсэн.
-За яахав, энэ бүсгүй чиний ээж юм бол асуудлыг шийдэж болох юм байна гэж дарга эмэгтэй хүүд хандаж хэллээ.
Тэрбээр өрөөндөө орж ширээний ард суугаад ямар нэгэн юм хүлээж байгаа нь илт байв. Хагас цагийн дараа үүдийг нь хэн нэгэн зөөлөн тогшоод
-Орж болох уу гэж асуув. Энэ бол нөгөө зурган дээрх бүсгүй байлаа.
-Ор, ор гээд өөрөндөө орохыг урив.
Бүсгүй орж ирэнгүүтээ эрхлэгчийн өмнө баримт бичиг бүхий зузаан хавтас тавьчихав.
-Би хэлсэн болгоныг тань авчирлаа.
-Их сайн байна. Одоо харин би чамаас хэдэн зүйл асуумаар байна. Ийм журамтай юм л даа, ойлгоорой. Хүүхэд үрчилж авснаараа өөр дээрээ ямар их хариуцлага ирж байгааг чи ухамсарлаж байна уу. Хүүхэд гэдэг чинь насан туршийнх шүү дээ, ганц хоёр цаг тоглоод хаячихдаг тоглоом биш шүү дээ.
-Би бүгдийг маш сайн ухаарч байна аа. Гэхдээ хэн нэгэнд миний тусламж хэрэгтэй гэдгийг мэдрэх тусам тайван амьдрах арга алга.
-За тэгвэл хоёулаа явж хүүхдүүдийг харах уу?
-Тэднийг харах шаардлага байхгүй ээ. Та бүхний санал болгох тэр л хүүхдийг чинь шууд авъя гэж бүсгүй зоригтой хэллээ.
Эрхлэгч эмэгтэй гайхсандаа хөмсгөө өргөвөл өнөөх бүсгүй:
-Та зөв ойлгоорой. Жинхэнэ эцэг эхчүүд бол хүүхдээ сонгодоггүй. Өөрөөр хэлбэл, тэд ямар хүүхэд гарахыг урьдчилан мэдэх боломжгүй байдаг. Төрөх хүүхэд нь хөөрхөн эсвэл царай муутай, эрүүл эсвэл өвчтэй алин болохыг урьдчилан мэдэж чаддаггүй. Тийм ч учраас тэд хүүхдээ байгаагаар нь л хайрладаг. Би ч гэсэн яг л тийм жинхэнэ ээж хүн шиг баймаар байна гэж тайлбарлав.
-Үнэнийг хэлэхэд, анх удаа л ийм үрчлэгчтэй тааралдаж байна. Нээрээ би таныг хэний ээж болохыг чинь мэднэ шүү. Тэр хүү 5 настай, эх нь төрснийхээ дараа л түүнийг орхисон. Хэрэв та бэлэн бол би түүнийг дагуулаад ирэх үү?
-Тийм ээ, би бэлэн байна. Миний хүүг надад үзүүлээч гэж бүсгүй хатуухан хэллээ.
Таван хормын дараа эрхлэгч нэгэн бяцхан хүүг дагуулсаар ирэв.
-За хүү минь, танилцаарай. Энэ бол…
-Ээж ээ! хэмээн хүү хашгираад нөгөө бүсгүйг тас тэврээд авлаа. Хэтэрхий чанга тэвэрснээс болоод хурууны үзүүрүүд нь цайсан харагдав.-Ээж минь!
Бүсгүй хүүгийн нурууг илэнгээ
-Хүү минь… хүү минь… би чамтай хамт байна… гэлээ. Тэгснээ эрхлэгч рүү хараад
-Би хүүгээ хэзээ авч болох вэ? гэж асуув.
-Ихэнх тохиолдолд эцэг эхчүүд өргөж авах гэж байгаа хүүхдүүдтэйгээ эхний үед зүгээр ярилцаад, амралтын өдрүүдэд гэртээ аваачих гэх мэтээр дасгадаг л даа.
-Би хүүгээ одоо авмаар байна.
-За тэг дээ, маргааш тэртээ тэргүй амралтын өдөр учраас аваад яв даа. Харин даваа гаригт ирж шаардлагатай бичиг баримтад гарын үсэг зурна шүү гэж эрхлэгч хэлэв.
Хүү аз жаргалаар бялхаж байлаа. Ээжийгээ алдчих вий гэсэн шиг бүсгүйн гарыг ганц хором ч тавилгүй атгасаар байв. Тэр хоёрын эргэн тойронд багш, асрагчид үймж бужигнана. Нэг хэсэг нь хүүгийн хувцсыг цуглуулж уутлана, нөгөө хэсэг нь нулимсаа нууцхан арчиж зогсоно.
-За хүү минь, баяртай. Бидэн дээр зочлон ирж байгаарай гэж эрхлэгч захив.
-Баяртай. Би ирж байна аа гэж хүү хариуллаа.
Асрамжийн газрын хүмүүстэй салах ёс хийсний эцэст тэр хоёр гадаа гарав. Хүү энэ үед шинэ ээждээ хамгийн чухал асуултаа тавив:
-Ээж ээ… Та мууранд хайртай юу?
-Маш их хайртай. Гэрт бүр 2 ч муур бий шүү гэж бүсгүй хариулаад хүүгийн бяцхан гарыг зөөлөн атгалаа. Харин хүү баяртай нь аргагүй инээмсэглээд гэрийн зүг алхаж гарав. Хүүхэд болгон ээж аавтай байх ёстой удахгүй тэд бас л аав ээж болно. Аав ээжийн хайр бүх хайруудын үндэс суурь нь юм шүүдээ удахгүй бүх хайрыг аав ээжийн хайраар хайрлан жигүүрлэх болно
2 сэтгэгдэл